(^∇^)..ผืนผ้าหรือเส้นเชือก★

1."เมื่อสายสัมพันธ์ของคำว่า เพื่อนเริ่มถักทอเป็นลวดลายต่างๆ

ไปตามแรงผลักดันของเวลา

จึงก่อให้เกิดผ้าผืนใหญ่ที่เรียกว่า มิตรภาพ

ผืนผ้าแห้งมิตรภาพนั้นล้วนประดับด้วยลวดลายหลากสีสัน

ตามแบบนิสัย ตามแต่นิสัยของแต่ละคน

ลวดลายบางลวดลาย ก็อาจจางหายไป ตามระยะเวลาของมัน

ทำให้ลวดลายนั้น  มิอาจถักทอจนจบผืน  พร้อมกับลวดลายอื่นได้

ไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม  ถึงแม้ว่าลวดลายนั้น จะไม่ได้ทอไปจนจบผืน

แต่บนผืนผ้า  แห่งมิตรภาพนี้  ....ก็ยังผูกลวดลายนั้นเข้ากับผืนผ้านี้ตลอดไป" 

2. นิสัยธรรมชาติ ที่ติดตัวมาจากบรรพบุรุษของคนไทยส่วนใหญ่

เป็นคนใจดี เป็นมิตร ยิ้มง่าย

แต่ในเมืองหลวง ความหลากหลาย เร่งรีบ วุ่นวาย

เป็นตัวปิดกันชั้นดีในการแสดงอาการใจดี เป็นมิตร ของเรา

 

3. ในการทำงานขององค์กรต่างต่าง ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่

เมื่อเราเริ่มทำงานเป็นน้องใหม่ เรากลายเป็นคนที่ทุกคนในองค์กรคาดหวัง

ไม่ว่าจะทางที่ดีหรือทางที่เสีย เพราะเมื่อเริ่มทำงานทุกอย่างคือผลประโยชน์

เราแบกความคาดหวังของทุกคนไว้(รวมทั้งความอิจฉาด้วย)

จนทำให้เรามุมานะทำงานจนลืมสานต่อมิตรภาพที่เราเคยถักทอไว้

ลืมเช็กว่าเส้นด้ายที่ทอผืนผ้ามิตรภาพของเราหายไปมากน้อยเท่าไร

และการหาเส้นด้ายลายใหม่ๆ ของเราเริ่มจะน้อยลง

 ส่วนมากมักจะเป็นการผูกมิตรภาพ

เพื่อหาผลประโยชน์ในการทำงานทั้งสิ้น

4.มีคนเคยบอกจิ๊บว่า

ถ้ามิตรภาพเป็นเชือกเรามักจะเอาเชือกเส้นนี้มาผูกเป็นเงื่อนที่ชื่อว่า “พัน”

เงื่อนผูกพัน มันมักยุ่งเหยิงวุ่นวาย

แถมเวลาที่ผูกแล้วมันยังไม่สามารถแกะออกได้

เว้นแต่มันจะคลายออกเท่านั้น

5.ถ้ามิตรภาพเป็นผืนผ้า เราต้องหาเส้นด้ายที่หลากหลาย

มาถักทอเป็นผืนผ้าที่สวยงาม และให้จำไว้เสมอว่า

เส้นด้ายไม่กี่เส้นไม่สามารถทอเป็นผ้าที่สวยงามได้

...ถ้ามิตรภาพเป็นเชือก

ก็อย่าลืมเงื่อนผูกพันที่เราผูกไว้ในที่ต่างๆ

ให้มันกระชับแน่นมากพอที่จะไม่ให้ใครมาแกะได้